Di sala 1800 de li gundek Seregolê, li Cemalverdî tê dinyayê. Navê bavê xwe Mistefa, navê dayîkê Zeynê ye.

Evdal hê 3 salî bû ye bavê xwe winda dike. Dîya wê bi serê xwe Evdal mezin dike. Ji ber vî jê re dibêjin “Evdalê Zeynikê”

Evdal li Cemalverdî heta 30 salîya xwe rêncberîyê dike. Piştî 30 salîya xwe, tê gotin ku Evdal xewnek dibîne, nexweş dikeve û bi mehan ji nav nîvîna dernakeve. Evdal di demajoya pakbûnê de dest bi melodîyan dike û klam jê tên… 

Her wiha Evdal, dibe dengbêjê Seregol û Serhedê. Navdengê wî diçe digihîje Surmelî Mehmed Paşa. Paşa, Evdal hildide dewat û dîwanên xwe, Evdal dibe dengbêjê Surmelî Mehmed Paşa.

Evdal di wan deman de du dengbêjên bin av û deng, di dîwan û dewata de têk dibe. Tê gotin ku Şêx Silê sê roj, dengbêja File Gulê ancak dikare 7 roj li ber Evdal berxwe bide. Evdal her wiha dibe “Şahê Dengbêja…”

Her çiqas ku hezkirîyên wî, ewî wek şahê dengbêja bin av dikin jî, ew her tim dibê “ez bavê Temo me” û di kilamên xwe de her gazî Temo dike …

Gava Surmelî Mehmed Paşa li ser navê Dewleta Osmanî diçe Kozanê, ser Avşara, diçe Edenê  ser Kozanoğlu Evdal jî pê re ye.

Rêya sefera Kozanê ji Dersîm re derbas dibe. Hevnasîya Evdal ya bi Dersîm re û kilamên li ser Dersîmê ji vî seferê tê.